گروه نرم افزاری آسمان

 غزل شمارهٔ ۱۲۴۰

آن مطرب ما خوشست و چنگش

دیوانه شود دل از ترنگش

چون چنگ زند یکی تو بنگر

کز لطف چگونه گشت رنگش

گر تنگ آیی ز زندگانی

برجه به کنار گیر تنگش